En nu…..
Wederom staat mijn leven in het teken van verandering. De spreekwoordelijke deuren, die gedurende je leven met enige regelmaat open en dicht gaan, geven mij weer toegang tot het openen van een nieuwe deur. De deur van mijn expositieruimte waar de symbolen perfect tot hun recht kwamen en waar een goed glas wijn werd geschonken, is namelijk dicht! Boem! Au!
Het zat er aan te komen. Dat het prachtige pand wat zich achter die deur bevond, en wat als een Godsgeschenk in mijn leven kwam, een keer gesloopt zou worden voor nieuwbouw. Toen ik de deur achter mij sloot had ik het gevoel alsof de ziel er uit getrokken werd.
Daarbij mis ik nu ook de impulsen die mij de nodige energie en de euforie gaven om mijn galerie met liefde te bezielen. Dat valt dan opeens weg. Het vooruit kijken wordt dan als van zelf aangepast naar een andere fase, naar het terugkijken.
Maar evengoed, als ik terugkijk naar die afgelopen jaren dat ik de galerie bezielde met mijn kunst, onder het genot van een heerlijke wijn, dan kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ook deze periode op mijn pad is gekomen. Vele mooie en liefdevolle gesprekken heb ik gevoerd met eveneens mooie en liefdevolle mensen. Elkaar toegang geven om in de spiegel van elkaars ziel te mogen kijken. Dat vind ik bijzonder.
Hierdoor besef ik heel goed dat terugkijken een belangrijk fenomeen is in je leven. Het laat je op een of andere manier een bepaalde ontwikkeling zien waar je voornamelijk wordt herinnerd aan jezelf. Of geconfronteerd wordt met jezelf. In wezen geeft het terugkijken een prachtige weergave over wie je bent. In wat je doet, en hoe je het doet. Herinneringen zijn bijzonder. Weet dat naarmate je ouder wordt, je verleden ook groter wordt, en je toekomst kleiner… Dus spaar je herinneringen. En koester ze om ze aan iemand door te geven…
Met dat deze deur nu gesloten is besef ik dat ik tijd overhoud. Op zich is dat fijn. Want tijd kom je voornamelijk te kort. Opeens de tijd hebben om andere dingen te doen waar je voorheen geen tijd voor had, of tijd voor nam kan ook een heerlijk gevoel geven. En dat doet het ook! .
Een nieuwe uitdaging spreekt mij enorm aan. Ik noem dat zelf ook wel een ‘projectmatige’ instelling. Er zijn immers genoeg leuke uitdagingen waar ik mijn focus op kan richten. En dan ligt de klemtoon voornamelijk op het realiseren en tot uitvoer brengen van die ideeën. Ik wil die sprankel voelen. Die diepe verbinding waar ik mij mee kan vereenzelvigen dat gelijk staat aan het gevoel van een warm bad. Ik ben dan ook benieuwd wat het vooruitkijken mij brengt. Of om het bij een spreekwoordelijke deur te houden: welke deur zal er voor mij opengaan. Of misschien wel meerdere J
Want ja, alles wat ik leuk vind zie ik ook als een uitdaging. Bij een lokale radiozender een programma mogen maken spreekt mijn aan. Het lijkt mij super leuk om mijn poëzie voor te dragen omringt met muziek. Of een wekelijkse column schrijven voor de regionale krant. Deelnemen aan een Podcast. Alles lijkt mij leuk! Tegelijkertijd dat ik dit schrijf merk ik dat ik in een stroomversnelling zit. Zal ik niet eens gewoon even pas op de plaats moeten nemen? En eens rustig landen om het helder voor ogen te krijgen over waar ik daadwerkelijk naar op zoek ben?
Ben ik überhaupt op zoek? Zou het de bedoeling zijn dat ik mij weer ga verbinden met wat ik destijds los heb moeten laten? Er liggen immers nog vele symbolen die ik niet eerder heb getoond. Er ligt ook een volledig spel in de vorm van een prototype klaar om geïntroduceerd te worden.
En dan de vele symbolen die ik voor dat ik het auto ongeluk kreeg al had getekend als aanvulling op het fysieke lichaam. Zoals het Brein en de Lichtlichamen. Deze collecties symbolen vragen er om, om onder de aandacht te worden gebracht bij mensen die daar graag mee in contact komen. Mensen die de symbolen inzetten tijdens therapeutische sessies. Mensen die er op mediteren. Mensen die de symbolen gebruiken bij een healing. En voor mensen die kracht uit de symbolen halen. Alsof er een reikende hand wordt aangeboden.
Terwijl ik mijn gedachten in vrijheid laat gaan, voel ik dat mijn hart mij de richting wijst naar de deur die altijd open heeft gestaan…
En met een glimlach op mijn gezicht hoor ik in mijn oren een zachte fluistering…
Welkom terug Joke